REZERWAT "JODŁY SIELECKIE"

Rezerwat przyrody, o powierzchni 32,74 ha, powołany zarządzeniem nr 42/2013 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Łodzi z dnia 1 sierpnia 2013 r. Obejmuje oddział 186 b, c, d, f, g, h i oddział 187a, c, d.
Rezerwat położony jest w południowej części nadleśnictwa, w pobliżu miejscowości Sielec. Od północy, wschodu i południa granicę rezerwatu stanowią gruntu obce: głównie grunty rolne, lasy prywatne i drogi. Zachodnią granicą są lasy nadleśnictwa.

Rezerwat utworzono w celu ochrony dobrze odnawiających się drzewostanów sosnowo-jodłowych oraz ochrony pozostałości po wydobywaniu rud syderytowych.

W rezerwacie dominują zbiorowiska grądu Tilio-Carpinetum w odmianie małopolskiej (z jodłą). Spotyka się tu zarówno płaty dobrze wykształcone (wielogatunkowe) jak również płaty zniekształcone w efekcie gospodarki i sztucznych odnowień sosny. Pod takim drzewostanem doskonale odnawia się jodła, regenerująca zbiorowiska grądowe. Runo grądowe jest dobrze wykształcone w płatach typowych; w płatach zniekształconych poprzez zbytnią dominację sosny, runo jest wyraźnie zdziczałe co przejawia się nadmiernym rozwojem jeżyn oraz brakiem pokrywy złożonej z ziół.
W części zachodniej rezerwatu wykształcił się zespół łęgu olszowo-jesionowego Circaeo-Alnetum. W drzewostanie dominuje olsza, jodła i sosna.
Flora rezerwatu liczy ok. 150 gatunków roślin. Najciekawsze z nich to: wawrzynek wilczełyko, bluszcz pospolity, kruszczyk szerokolistny.
Obszar rezerwatu był XIX wieku intensywnie eksploatowany. Wydobywano tu rudy żelaza metodą duklową, co polegało na wykopywaniu pionowych szybów z bocznymi odgałęzieniami. Ślady tych działań widoczne są na obszarze rezerwatu do dziś w postaci głębokich dołów i kopców (patrz zdjęcie poniżej).

REZERWAT "BIAŁACZÓW"

Rezerwat o powierzchni 21,87 ha powołany został zarządzeniem nr 22/2010 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Łodzi z dnia 15.03.2010 r. Obejmuje jeden oddział leśny – 101 położony w obrębie Opoczno w pobliżu miejscowości Białaczów. Od południa granicą rezerwatu jest szosa z Miedznej Drewnianej do Białaczowa. Szosa jest również granicą zachodnią rezerwatu natomiast od północy lasy rezerwatowe ograniczone są niewielkim ciekiem wodnym i bagiennymi łakami. Granicą wschodnią jest miejscowość Białaczów i grunty Domu Opieki Społecznej.

W rezerwacie dominują siedliska LMśw. W części północnej, wzdłuż cieku wodnego na niewielkiej powierzchni występuje LMw oraz OlJ. Potencjalnie są to więc siedliska żyznych lasów liściastych - grądów i łęgów olszowo-jesionowych. W części zachowały one swój naturalny charakter, zwłaszcza w północnym fragmencie rezerwatu gdzie wykształciły się lasy łęgowe – łęgu olszowo-jesionowego Circaeo-Alnetum oraz łęgu wiązowo-jesionowego Ficario-Ulmetum. Na pozostałym obszarze dominują lasy częściowo przekształcone w dąbrowy bądź w sośniny na siedliskach grądów. Zbiorowiska te ulegają regeneracji dzięki odnowieniu gatunków liściastych: graba i lipy. Nadal jednak w górnym piętrze drzewostanu dominuje sosna i brzoza. Drzewostany w rezerwacie wyróżniają się wysokim wiekiem; w wydzieleniu „b" rośnie ponad 190 letni drzewostan złożony z wielu gatunków: sosny, dębu, lipy, graba, jesiona, świerka.
W rezerwacie występuje wiele gatunków obcych: spotyka się okazy dęba czerwonego, dęba błotnego, robinię akacjową, oraz dość duże płaty niecierpka drobnokwiatowego. Wnikanie gatunków obcych może być potencjalnym zagrożeniem dla zbiorowisk rezerwatu. Przyczynia się do tego m.in. położenie rezerwatu. Z trzech stron granice rezerwatu mają niekorzystne otoczenie (miejscowość Białaczów i drogi publiczne, asfaltowe).